برای تعیین اینکه آیا کلسیفیلاکسی دارید، پزشک سابقه پزشکی تان  را بررسی می کند، علائم  را ارزیابی می‌کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بیوپسی پوست. برای تشخیص کلسیفیلاکسی، پزشک ممکن است یک نمونه بافت کوچک را از ناحیه ای از پوست آسیب دیده برای تجزیه و تحلیل بردارد.

آزمایشات خون. نمونه های خون انواع مختلفی از مواد را در خون  اندازه گیری می کنند - کلسیم، فسفر، هورمون پاراتیروئید، ناهنجاری در فاکتورهای انعقاد خون، آلومینیوم، نیتروژن اوره، کراتینین و آلبومین - برای کمک به پزشک در ارزیابی عملکرد کلیه و کبد .

مطالعات تصویربرداری. اشعه ایکس ممکن است رسوبات کلسیم شاخه مانند را در عروق خونی نشان دهد (کلسیفیکاسیون عروقی) که در کلسیفیلاکسی و سایر بیماری های کلیوی پیشرفته رایج است.


رفتار

مداخلات متعددی برای درمان کلسیفیلاکسی استفاده می شود، از جمله:

 

بازگرداندن اکسیژن و جریان خون به پوست

داروهایی که به جلوگیری از لخته شدن خون  کمک می کند (داروهای ضد انعقاد) مانند آپیکسابان (Eliquis) احتمالاً برای بازگرداندن جریان خون به بافت های آسیب دیده تجویز می شود.

 

اکسیژن درمانی هایپرباریک می تواند به افزایش اکسیژن رسانی به قسمت های آسیب دیده بدن کمک کند. یا ممکن است پزشک از فعال کننده پلاسمینوژن بافتی با دوز پایین (TPA) برای حل کردن لخته های خون در رگ های خونی ریز پوست استفاده کند.

 

 

کاهش رسوبات کلسیم

دیالیز. در صورت دیالیز کلیه، پزشک ممکن است نسخه دیالیز  را تغییر دهد، از جمله داروهای مورد استفاده در دیالیز و دفعات آن.

تغییر داروها. پزشک داروهای فعلی  را ارزیابی می کند و محرک های بالقوه کلسی فیلاکسی مانند وارفارین، کورتیکواستروئیدها یا آهن را از بین می برد و ممکن است مقدار (دوز) مکمل های کلسیم یا ویتامین D  را تغییر دهد.

مصرف داروها. دارویی به نام تیوسولفات سدیم می تواند تجمع کلسیم را در شریان ها کاهش دهد. این دارو سه بار در هفته و معمولاً در حین دیالیز به صورت داخل وریدی تجویز می شود. پزشک  همچنین ممکن است دارویی به نام سیناکلست (Sensipar) را توصیه کند که می تواند به کنترل هورمون پاراتیروئید (PTH) کمک کند. سایر داروها ممکن است برای بهبود تعادل کلسیم و فسفر استفاده شوند.

عمل جراحی. اگر غده پاراتیروئید پرکار (هیپرپاراتیروئیدیسم) با تولید بیش از حد PTH به متابولیسم غیرطبیعی کلسیم کمک کند، ممکن است جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از غدد پاراتیروئید توصیه شود.

 

 

اعمال درمان فشرده زخم

برای بهبود زخم ها، ممکن است برخی از بافت های آسیب دیده توسط کلسی فیلاکسی نیاز به جراحی داشته باشند. در برخی موارد، بافت را می توان با استفاده از روش های دیگر مانند پانسمان مرطوب برداشت. درمان آنتی بیوتیکی بخشی از درمان و پیشگیری از عفونت زخم است.

 

ممکن است برای مدیریت درد ناشی از کلسی فیلاکسی یا در حین مراقبت از زخم، دارویی به شما پیشنهاد شود.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

می توانید با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. یا ممکن است به یک متخصص پوست یا بیماری کلیوی (نفرولوژیست) ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که  کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

هنگامی که قرار ملاقات می گذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مانند ناشتا بودن قبل از انجام یک آزمایش خاص. همچنین ایده خوبی است که یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را با خود بیاورید زیرا به خاطر سپردن تمام اطلاعات قرار ملاقاتتان ممکن است دشوار باشد.

 

همچنین تهیه فهرستی از موارد زیر مفید است:

علائم، از جمله علائمی که به نظر می رسد بی ارتباط با دلیل قرار ملاقات باشد.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی

تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها

 

 

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

برای کلسیفیلاکسی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می شود؟

آیا دلایل احتمالی دیگری برای علائم من وجود دارد؟

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا طولانی مدت؟

چه درمانی را توصیه می کنید؟

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

آیا محدودیت های غذایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک  احتمالاً چندین سؤال  می پرسد، مانند:

علائم  از چه زمانی شروع شد؟

آیا علائم  مداوم بوده است یا می آیند و می روند؟

علائم  چقدر شدید است؟

آیا به نظر می رسد چیزی علائم  را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم  را بدتر می کند؟